De reis naar Europa
Eritreeërs die naar Nederland vluchten leggen een helse route af. Na een shoot to kill-beleid aan de grens, martelkampen in de Sinaï-woestijn, detentiecentra in Libië en een levensgevaarlijke tocht over de Middellandse Zee, komen ze aan in Europa. Daar is de ellende nog niet voorbij. Ongezien moeten ze de Europese grenzen over, zodat ze asiel kunnen aanvragen in het land naar keuze. Hier lees je de verhalen van vluchtelingen die deze reis zelf hebben gemaakt.
Meron: " Wat zag je nog meer vandaag?"
Ahlam: " Iedereen werd gemarteld, twee jongens werden gedood"
Meron: " Wat deden ze met de twee na dat ze overleden waren?"
Ahlam: " Ze liggen nog hier bij ons, bedekt met dekens"
De Zweedse radiomaker Meron Estefanos (40) belt met gegijzelde landgenoten die vast zitten in de Sinaïwoestijn. Hier spreekt ze met een 8- jarig meisje genaamd Ahlam die samen met haar ouders al twee maanden wordt vastgehouden. Ze zitten dag en nacht vast gebonden en krijgen slechts één brood per twee dagen. Het losgeld bedraagt 40.000 dollar, die de familie in Eritrea moet betalen om hun vrijheid te garanderen.
De Sinaïwoestijn is slechts een van de vele beproevingen die de vluchtelingen ondergaan tijdens hun gevaarlijke reis naar Europa. Als de vluchtelingen in Libië aankomen is het gevaar nog niet geweken. Vele vluchtelingen die zonder geldig identiteitsbewijs reizen hebben een grote kans om opgepakt te worden en opgesloten te worden in de Libische gevangenis waar ze gemarteld worden. Naast vluchtelingen organisaties, zoals de UNHCR zijn er veel mensen die vrijwillig deze vluchtelingen in nood helpen. Zo is dominee Mussie Zerai, een Eritreeër die al 23 jaar in Zwitserland woont, een van deze vrijwilligers.Hij geeft juridisch advies aan vluchtelingen tijdens hun reis in landen zoals Libië. 'De vluchtelingen krijgen mijn telefoonnummer via anderen. Iemand heeft zelfs mijn nummer op een gevangenismuur in Libië opgeschreven. Als ik iemand spreek en vermoed dat die gene gemarteld is, dan neem ik gelijk contact op met de HRW of een andere vluchtelingen organisatie.De mensen die ik spreek en niet gevangen zitten en gelukkig veilig zijn, raad ik aan om contact op te nemen met de UNHCR'
Wanhoop en Naïeve dromen over werk en rijkdom. Een enorme stroom van mensen waagt dagelijks de gevaarlijke oversteek via de Middellandse Zee naar Europa. In overvolle gammele bootjes wagen ze deze gok, opzoek naar een betere toekomst.
Terwijl Europese politici wanhopig zoeken naar een oplossing, wordt de chaos en het geweld in Noord-Afrika en het Midden-oosten alleen maar groter. De levensgevaarlijke zeetocht waar mensensmokkelaars bergen goud aan verdienen, schrikt de vluchtelingen niet af.
Maereg (19) uit Eritrea sprak vorig jaar in Metro over de helse reis die hij als 16-jarige jongen alleen over de Middellandse Zee maakte, op zoek naar zijn al eerder naar Nederland vertrokken moeder.
'Na drie dagen op zee ging de motor kapot en liep er water in de boot. We hebben een nacht met emmers moeten hozen voordat we gered werden. Mensen raakte in paniek, begonnen te vechten en te duwen. Zeven mensen werden doodgedrukt'
Het vasteland van Italië bleek na een redding door de Maltese kustwacht relatief eenvoudig bereikbaar. 'Ik heb me verstopt op de achterbank van een auto. Na 40 minuten waren we aan de overkant.'
Uiteindelijk arriveerde Maereg begin 2014 op Amsterdam Centraal, twee jaar na zijn vertrek uit Eritrea. Tot zijn geluk vond hij in Nederland zijn moeder terug en kreeg hij na twee jaar rondzwerven in Europa een verblijfsvergunning.
Geluk is niet voor elke bootvluchteling weggelegd. Maar toch wagen ze het om de gevaarlijke reis te maken. Vluchtelingen komen voor verschillende redenen naar Europa, dit hopen de Eritrese vluchtelingen de vinden in Europa:
'De mogelijkheden liggen in Duitsland voor het oprapen. Ik ga lekker werken, geld verdienen', Kofi Owusu (20)
'Ik voetbal al mijn hele leven. Een jeugdvriend is naar België gehaald door een goede club. Hij verdient er veel geld en ik hoop dat ik daar ook aan de slag kan', Nana Aguei (25)
'Nederland heeft goede voorzieningen en regelingen. Mijn achtergrond als docent zal me helpen bij het vinden van een baan'
Kwamena Ofori (29).
'Ik wil graag in Engeland studeren. Economie ofzo. Het eerste wat ik doe als ik er ben is geld sturen aan mijn oma, die mij heeft opgevoed' Kwame Sifeh Samuel (22)
Maak jouw eigen website met JouwWeb